Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Λίγο πριν στερέψει η λίμνη…

Κάποτε, στα χρόνια τα παλιά υπήρχαν κάτι μικρές λιμνούλες που προσπαθούσαν να επικρατήσουν η μια πάνω στην άλλη με σκοπό την καλύτερη διαβίωση των ψαριών που ζούσαν σε κάθε μία από αυτές. Οι λιμνούλες μετά από πολλές «διαμάχες» και διάφορες καταστροφές που παραλίγο να τις στερέψουν αποφάσισαν να ενοποιηθούν και να δημιουργήσουν μια μεγάλη λίμνη.
Η μεγάλη – πλέον – λίμνη βοηθούσε τα χιλιάδες ψάρια να αναπτυχθούν. Τα προστάτευε από τα όποια προβλήματα αντιμετώπιζαν, προωθούσε τη συνεργασία, πρόσφερε ασφάλεια και σταθερότητα αλλά κυρίως έμαθε στα μεγάλα ψάρια να μην τρώνε τα μικρά, ότι όλα είναι ίσα μεταξύ τους. Η λίμνη έδινε σε όλα τα ψάρια τις ίδιες ευκαιρίες για να καταφέρουν να ζήσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Η ένωση των λιμνών φάνηκε ότι ήταν πετυχημένη, καθώς τα ψάρια είχαν περισσότερο χώρο να κινηθούν, δεν φοβόντουσαν πλέον ότι θα κατασπαράζονταν από κάποιο μεγαλύτερο ψάρι και κυρίως βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής τους με το μπόλικο και καθαρό οξυγόνο που είχαν.
Τα χρόνια περνούσαν και όλο και περισσότερες λιμνούλες προσπαθούσαν να ενωθούν με την μεγάλη λίμνη αφού τα ψάρια εκεί ευημερούσαν. Σε κάποια στιγμή ενώθηκαν με τη μεγάλη λίμνη, πολλές άλλες μικρότερες λιμνούλες και τα ψάρια πλέον έγιναν εκατομμύρια. Όλα ήταν καλά! Η ζωή των ψαριών που ζούσαν στις μικρότερες λιμνούλες είχε καλυτερεύσει κατά πολύ και όλα ήταν ευτυχισμένα. Η μεγάλη λίμνη αναπτύχθηκε, οργανώθηκε και μεταμορφώθηκε σ’ ένα από τους πιο όμορφους χώρους και περιβάλλοντα για να ζήσει ένα ψάρι.
Πάνω από 500 εκ. ψάρια ζούσαν στην μεγάλη λίμνη. Προσπαθούσε να τους βοηθήσει όλους σύμφωνα με τις ανάγκες που έχει το καθένα. Όφειλε την ύπαρξη της και την δύναμη της στα ψάρια που την συντηρούσαν και την έκτιζαν σιγά σιγά. Η επέκταση της λίμνης ήταν κίνητρο καθώς με την κάθε καινούρια λίμνη που ενωνόταν γινόταν μεγαλύτερη αλλά είχε και περισσότερα ψάρια να την συντηρούν.
Ήρθε κάποτε η στιγμή που όλες οι λιμνούλες ήθελαν να ενωθούν με την μεγάλη λίμνη επειδή η ζωή εκεί ήταν πολύ γαλήνια, σταθερή και ασφαλής για τα ψάρια. Στην μεγάλη λίμνη υπήρχαν αντιπρόσωποι από κάθε λιμνούλα που ενωνόταν και έπαιρναν όλοι μαζί διάφορες αποφάσεις που αφορούσαν την ζωή των ψαριών και την βελτίωση τους.
Η λίμνη έπρεπε να πάρει την απόφαση αν θα δεχόταν κι άλλες λίμνες να ενωθούν μαζί της που όμως δεν είχαν πολύ νερό, αλλά είχαν πολλά ψάρια. Τα πολλά ψάρια με τη σειρά τους θα βοηθούσαν τη μεγάλη λίμνη να γίνει πιο δυνατή. Από την άλλη όμως αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να θυσιάσει την ποιότητα ζωής όλων των ψαριών επειδή θα λιγόστευε το νερό. Αυτό ήταν το μεγάλο δίλλημα που είχαν οι αντιπρόσωποι των ψαριών.
Συνειδητοποίησαν ότι ο αρχικός στόχος της ίδρυσης της μεγάλης λίμνης ήταν η ευημερία των ψαριών, η ασφάλεια και η σταθερότητα. Αν έβαζαν ακόμη 100 εκ. ψάρια και λίγο νερό στην λίμνη τότε θα διαταραζόταν κατά πολύ η λίμνη και έτσι όλα θα αναιρούνταν. Αποφάσισαν λοιπόν ότι θα έπρεπε να περιμένουν ακόμη κάποια χρόνια και μετά να έβλεπαν αν το περιβάλλον σήκωνε κι άλλα νέα ψάρια. Προηγείτο η καλύτερη διαβίωση των υφιστάμενων ψαριών.
Στη μεγάλη λίμνη όλα κύλησαν ομαλά και τα ψάρια συνέχισαν να ζουν την ήρεμη ζωή τους. Όχι μόνο δεν έγινε η περαιτέρω επέκταση αλλά οι αντιπρόσωποι αποφάσισαν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των ψαριών κατά πολύ με την υπομονή που επέδειξαν.
Η λίμνη δεν διευρύνθηκε άλλο αλλά εμβάθυνε περισσότερο εκεί που χρειαζόταν με περισσότερο έλεγχο και αυστηρότερα μέτρα ώστε να πετύχει τον πρωταρχικό της στόχο: Ευημερία, ασφάλεια, ισότητα και σταθερότητα.