Ο ΚΑΤΤΟΣ ΕΦΥΕ

Γιαγιά μου… έζησες μια ζωή γεμάτη με συναισθήματα, που είναι πολύ σημαντικό, δημιούργησες μια οικογένεια που θα πρέπει να υπερηφανεύεσαι γι αυτή αφού σε αγαπά και τους αγαπάς και αυτό είναι σημαντικότερο.

Είναι πολύς ο καιρός που ταλαιπωρήσουν, πάλευες να μείνεις μαζί μας αλλά όπως φαίνεται κουράστηκες και ήρθε η στιγμή να ξεκουραστείς. Μπορεί να ήταν ψιλοαναμενόμενο το τελευταίο σου ταξίδι αλλά το ίδιο δύσκολο είναι να σε αποχαιρετήσουμε, προσωρινά.

Η απόφαση πάρθηκε από καιρό καθώς ο Θεός και οι υπόλοιποι σε πεθύμησαν και σε ήθελαν κοντά τους.

Μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να κλείσουμε ένα ραντεβού αντάμωσης, ήρθαμε για να σε αποχαιρετήσουμε για λίγο.

Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε όμως δεν θα υπάρχει αποχαιρετισμός, θα είμαστε μαζί για πάντα, μαζί με τον παππού, το γιο σου, που έχασες πρόωρα, την εγγονή σου που έφυγε νωρίς και τους άλλους. Ελπίζω να μην ξεχάσεις να χαιρετίσεις και να τους υπενθυμίσεις ότι τους σκεφτόμαστε και τους αγαπάμε. Εμείς τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, οι λοιποί συγγενείς και οι φίλοι σου ήρθαμε εδώ για να σου πούμε το τελευταίο αντίο εδώ κάτω.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός και σχόλανα από το σχολείο, εσύ έμενες μαζί μας τότε, όταν έμπαινα σπίτι δεν χαιρετούσα και μου έλεγες «πουντο γεια; Έφαντο ο κάττος;». δεν είχα απάντηση τότε, σήμερα όμως έχω. Ο κάττος έφυε, γεια σου γιαγιά!!!